رفتن همیشه بار معنایی عجیبی دارد.
پشت سر گذاشتن گذشته است؛ بی آنکه فراموشش کنی.
این‌بار اما رفتن همکار خوب، از جنس کندن نبود؛ پریدن بود. از شاخه‌ای به شاخه‌ای بالاتر.
و چه از این بهتر برای خانواده‌ای که پریدن اعضایش را گرامی می‌دارد و به پرواز هر یک از اعضایش فخر می‌فروشد.
جناب آقای مهندس داوری‌پور عزیز، رفتن شما نه از جنس پریدن، که از جنس صعود بود.
در سمت جدید برایتان آرزوی بهترین‌ها را داریم و خاطرات خوب شما و ثمرات تلاش‌هایتان را هرگز از یاد نخواهیم برد.
